تعاریف و قلمرو اجرا
ماده ۱- اصطلاحات مذکور در این قانون در معانی زیر به کار می‌رود:
الف- آپارتمان: عبارت است از واحد مستقلی از یک ساختمان آپارتمانی.
ب- ساختمان آپارتمانی: ساختمانی است که دارای بیش از یک آپارتمان بوده و شامل بخش‌های اختصاصی و مشترک میباشد، مجموعه واحدهای مستقل غیر آپارتمانی که دارای بخش‌های مشترک از قبیل ورودی یا محوطه و امثال آن میباشد، در حکم آپارتمان است.
پ- مجتمع: مجموعه ای از حداقل سه ساختمان آپارتمانی است که دارای بخش‌های مشترک از قبیل ورودی، محوطه و امثال آن میباشد.
ت- ساختمان: عبارت از ساختمان آپارتمانی با مجتمع میباشد؛
ث- مدیر: در مورد ساختمان آپارتمانی، مدیر و در مورد مجتمع هیات مدیره؛
ج- مالک یا مالکان: شخص یا اشخاصی که مالکیت تمام یا بخشی از عین یک آپارتمان را دارا می‌باشند؛
چ- قانون: قانون نحوه اداره و بهره برداری از آپارتمان؛
ح- استفاده کننده با استفاده کنندگان: شخص یا اشخاصی که به موجب عقد اجاره یا هر عنوان دیگر حق استفاده از آپارتمان را داشته و از آن بهره برداری می‌نمایند؛
خ- صندوق ذخیره ساختمان: حسایی است که در یکی از بانکها یا مؤسسات مالی و اعتباری مجاز کشور افتتاح می‌شود تا کلیه مانده اعتبارات و وجوه و جریمه‌ها که بر اساس قانون از مالکان یا استفاده کنندگان حسب مورد اخذ می‌شود، در آن نگهداری گردد؛
ماده ۲- ساختمان که مالک و استفاده کننده آن شخص واحد باشد از شمول قانون خارج است.
فصل دوم: مالکیت و تصرف در آپارتمان
ماده ۳- مالکیت در آپارتمان شامل مالکیت قسمتهای اختصاصی و قسمتهای مشترک است.
ماده ۴- قسمتهای اختصاصی آپارتمان، قسمت هایی هستند که مالکیت آنها منحصر به مالک یا مالکانی است که نام آنها در سند مالکیت آپارتمان قید شده است و قسمتهای مشترک، قسمت هایی از آپارتمان است که مالکیت آن منحصر به یک آپارتمان نمی‌باشد و متعلق به تمامی واحدها به نسبت قسمت اختصاصی آنهاست. به طور کلی قسمتهایی از ساختمان که در سند مالکیت، ملک اختصاصی یکی از مالکان تلقی نشده باشد، حسب مورد جزء قسمتهای مشترک ساختمان محسوب می‌شود.
ماده ۵- حق استفاده از قسمتهای اختصاصی متعلق به اشخاصی است که نام آنها در سند مالکیت قید شده است. استفاده از قسمتهای مشترک حق کلیه مالکان است، مگر آن که طبق توافق کلیه مالکان و در صورت نبود توافق، طبق عرف و عادت استفاده از آن به یک واحد اختصاص داده شود.
تبصره: شهرداریها و سایر مراجع ذیربط در هنگام صدور پروانه ساخت و ادارات ثبت اسناد و املاک در هنگام تفکیک آپارتمانها و صدور سند مالکیت، مکلف اند قسمتهای اختصاصی و مشترک آپارتمان را به طور روشن و صریح مشخص کنند.
ماده ۶- مالکان آپارتمان متناسب با حصه اختصاصی خود به طور مشاع مالک زمین ساختمان خواهند بود. چنانچه مالکیت زمین به علت موقوفه با دولتی بودن یا علل دیگر متعلق به غیر باشد، تابع مقررات مربوط میباشد.
ماده ۷- حقوق هر مالک در قسمت اختصاصی و حصه او در قسمتهای مشترک غیر قابل تفکیک میباشد. انتقال قسمت اختصاصی به هر صورت موجب انتقال قهری قسمت مشترک خواهد بود. مالک آپارتمان نمی‌تواند مستقل از سهم اختصاصی کلا یا جزئأ سهم خود از قسمتهای مشترک را به دیگری منتقل کند. مالک یا استفاده کننده آپارتمان حسب مورد می‌تواند حق استفاده خود نسبت به قسمتهای مشترک را حداکثر به مدت یک سال، که قابل تمدید است و محدود به دوره استفاده خود در ساختمان باشد به دیگر مالکان یا استفاده کنندگان همان ساختمان آپارتمانی واگذار کند. واگذاری حق استفاده از قسمتهای مشترک ساختمان مانند نما با پشت بام برای غیر ساکنان ساختمان بدون رضایت همه مالکان تحت هر عنوان ممنوع است و در صورت رضایت کلیه مالکان حداکثر برای مدت یک سال که قابل تمدید است، مجاز است.
